Ve evlendik...
Evlilik hazırlıkları telaşlı ama keyifli bir süreç. En sonunda aylardır hayalini kurduğumuz; duvar boyasından, havlusuna, tabaklarından, paspasına en ince ayrıntısıyla düşündüğümüz evi tamamlamanın haklı gururu ile zafer sarhoşuyuz :)
Benim gibi ailesinden pek de uzun zaman ayrı yaşamamış, "bir evin bir kızı" diye tabir ettiğimiz evlatlar derdimi anlayacaktır. Başta çok zor geldi herşey.
Ee tamam amacımıza ulaşmışız, herkes mutlu, düğün desen harika geçti, davetliler, aileler pek şen, biz sevinçten dört köşe... ama gece bittiğinde arabaya binip "kendi" evine doğru yola çıktığında bir burukluk yaşamamak elde değil. Hele ki ailenin de ne zorluklarla o gece sana "güle, güle kızım" dediğini biliyorsan...
Şimdi yavaş yavaş alışıyoruz hepimiz.
Çoğalmanın, daha büyük bir aile olmanın, yeni kardeşler, kuzenler, ablalar ve anne babalar edinmenin tadına varıyoruz hep beraber.
Hayata karşı daha güçlü, daha olgunuz artık.
Biliyoruz ki farklı yuvalarda yaşasak da "bir" kocaman aile olmuşuz.
Hep bir diğerini düşünen, paylaşan, mutlu bir aile.
Bundan sonra yeni katılacaklar olacak aramıza, gün geçtikçe daha büyüyeceğiz, sevgimiz de kartopu gibi büyümeye devam edecek.
Evlilik böyle bir şey işte sadece karı-koca olmak değil de aile olmak, bütünlük içinde hep birlikte yaşamak.
Güzel günlerde olduğu kadar, zor günlerimizde de birlik olmaya söz verdiğimiz ulu bir ormanın içindeyim artık...
Korunaklı, huzurlu, sevgi dolu...
Evlilik sürecinde bana destek olan aileme, dostlarıma bir teşekkür yazısı bu. Çektiğiniz kaprislerim olduysa affedin...
Ve beni tekrar yazmaya teşvik eden herkese teşekkürler. Bundan sonra daha sık yazacağım.
Sevgiler...
